Gratis bezorging in het Verenigd Koninkrijk en de EU-landen.

Gabbeh: De meesterwerken onder de voeten die de Perzische tapijtkunst herdefinieerden

In de wereld van het interieurontwerp zijn er maar weinig elementen die het gewicht van de geschiedenis dragen en tegelijkertijd zo hedendaags aanvoelen als een handgemaakt Gabbeh tapijt. Deze opmerkelijke tapijten, met hun felle kleuren en minimalistische ontwerpen, zijn hun nederige oorsprong ontstegen en zijn uitgegroeid tot begeerde stukken in huizen over de hele wereld. Maar wat zijn Gabbeh tapijten precies en waarom hebben ze de harten van ontwerpers en huiseigenaren veroverd? In dit artikel, geïnspireerd door Parviz Tanavoli's boek "Gabbeh: Art Underfoot" (2004), verkennen we de fascinerende reis van deze unieke tapijten.

Gabbeh: Kunst onder de voeten

Gabbeh: Kunst onder de voeten (2004). Beeld met dank aan Parviz Tanavoli.

Gabbeh: Kunst onder de voeten (2004)

Dit baanbrekende werk is de eerste uitgebreide studie die uitsluitend is gewijd aan Gabbeh tapijten, waardoor deze vaak over het hoofd geziene textielsoorten hun rechtmatige plaats krijgen in de canon van de textielkunst. Door middel van nauwgezet onderzoek en prachtige fotografie traceert Tanavoli de evolutie van Gabbeh van praktische nomadische vloerbedekking tot internationaal erkende kunstvormen.

De opkomst van een ondergronds icoon

Terwijl Perzische tapijten al lang geroemd worden om hun ingewikkelde patronen en delicate vakmanschap, vertellen Gabbeh tapijten een ander verhaal. Volgens het fascinerende historische verslag van Parviz Tanavoli bleven deze opvallende tapijten tot de jaren 1970 grotendeels onbekend in de westerse wereld. In tegenstelling tot hun meer formele Perzische tegenhangers met hun complexe bloemmotieven, vielen Gabbeh tapijten op door hun grovere textuur, dikkere pool - die meestal langer "ongeklipt" bleef dan andere tapijten - en opvallend eenvoudige ontwerpen.
Tanavoli wijst 1974 aan als het beslissende moment waarop "Gabbeh Shiri" (Gabbeh Leeuw) tapijten werden tentoongesteld in Amerikaanse musea, waardoor deze eens zo obscure textielsoorten in het bewustzijn van de Europese en Amerikaanse markten werden gekatapulteerd. Wat volgde was niets minder dan een revolutie in interieurontwerp, toen deze authentieke uitingen van nomadische creativiteit hun weg vonden naar hedendaagse huizen.
grijs en oranje gabbehs tapijt op parket, eenvoudig minimaal ontwerp

Oude oorsprong van Gabbeh

De oorsprong van Gabbeh is veel ouder dan hun recente populariteit doet vermoeden. Archeologisch bewijs, waaronder Sumerische beelden uit Susa die dateren uit 2500 voor Christus, toont textiel dat lijkt op Gabbehs met hun karakteristieke lange vezels. De Griekse historicus Xenophon, die in de vijfde eeuw voor Christus schreef, beschreef Perzische tapijten die werden gebruikt voor beddengoed in dezelfde regio's waar de Gabbeh-productie vandaag de dag floreert. Zijn beschrijving van tapijten die zachtheid bieden onder bedden, komt perfect overeen met het pluchen comfort van een Gabbeh, wat erop wijst dat dit een van de oudste, ononderbroken textieltradities ter wereld is.

Gabbeh als artistieke expressie van nomadische wevers

Gabbeh tapijten worden voornamelijk gemaakt door de Qashqai en Lur nomadenstammen in het zuiden van Iran en zijn duidelijke uitingen van nomadisch vakmanschap. Deze stammen, met name de Lurs, worden beschouwd als de grondleggers van de Gabbeh-traditie. Later verfijnden de Qashqai de vorm met meer precisie en briljantere kleuren.
Het weefproces zelf valt op door zijn authenticiteit. Tanavoli legt uit dat Gabbeh wevers, meestal vrouwen die in relatieve afzondering werken, hun persoonlijke visies direct in wol vertalen zonder strakke patronen of sjablonen. In tegenstelling tot de commerciële tapijtproductie is er geen tussenpersoon tussen de verbeelding van de wever en het eindproduct. Deze directe vertaling resulteert in textiel dat een zeldzame authenticiteit en persoonlijke expressie bezit.
De technische aspecten zijn al even onderscheidend. Gabbeh tapijten hebben een dikker weefsel en een langere pool door het gebruik van "low count knopen", waardoor ze onmiddellijk herkenbaar zijn in vergelijking met andere Perzische tapijten. Dit structurele verschil is niet alleen esthetisch, maar ook functioneel: het zorgt voor warmte en comfort in de harde bergomgeving waar ze vandaan komen.

Gabbeh tapijten worden gekenmerkt door hun dikke pool die ze een unieke zachte textuur geeft.
Klik op een tapijt om de details te bekijken.

De kunst onder onze voeten

Een van de meest overtuigende argumenten in Tanavoli's boek is dat veel Gabbeh tapijten erkenning verdienen als legitieme kunstwerken. Ondanks hun utilitaire doel belichamen deze "onder de voeten creaties" dezelfde artistieke verdienste als stukken die in galeries hangen. Tanavoli suggereert provocerend de term "ondervoetse kunst" of "Gabbeh kunst" om hun rechtmatige plaats in de artistieke canon te erkennen - een idee dat wordt weerspiegeld in zijn keuze van de titel van het boek zelf.
Dit roept fascinerende vragen op over hoe we kunst en ambacht categoriseren - een scheiding die niet altijd heeft bestaan. Historisch gezien, zoals "Gabbeh: Art Underfoot" uitlegt, werd een object dat doordrenkt was van artistieke expressie simpelweg als kunst beschouwd, ongeacht de functie. Pas met de opkomst van de moderne kunstinstellingen ontstonden er strikte hiërarchieën, waarbij bepaalde vormen zoals schilder- en beeldhouwkunst werden verheven en andere naar een ondergeschikte status werden verwezen.

Bauhaus en Gabbeh: Convergerende esthetiek

In een fascinerende parallel die wordt onderzocht in "Gabbeh: Art Underfoot" onthult Tanavoli hoe de Bauhaus-beweging aan het begin van de 20e eeuw onafhankelijk tot ontwerpprincipes kwam die opmerkelijk veel lijken op die van traditionele Gabbeh-tapijten. De Bauhaus school, opgericht in 1919 Duitsland onder Walter Gropius, probeerde de kunstmatige scheiding tussen kunst en industrie te overbruggen - een scheiding die historisch gezien niet had bestaan. Bauhaus ontwerpers zoals Gertrud Arnt creëerden tapijten met geometrische composities en gedurfde kleurblokken die opvallend veel leken op de Gabbeh ontwerpen, ondanks het feit dat ze geen kennis hadden van deze Iraanse tribale textielen. Tanavoli wijst op een specifiek "kheshti" (tegel) compositiedeken ontworpen voor Gropius' kantoor dat een griezelige gelijkenis vertoont met traditionele Gabbeh patronen. Welke culturele krachten leidden ertoe dat deze enorm verschillende tradities samenkwamen in identieke ontwerptalen? En waarom werden de resulterende werken zo verschillend beoordeeld door de kunstwereld? We zullen deze vragen onderzoeken in een ander artikel (verschijnt binnenkort).

Directeur's kantoor van Walter Gropius bij het Bauhaus Weimar, 1923, met wandtapijt van Else Mögelin (1923), tapijt van Gertrud Arndt (1924) en tafellamp van Wagenfeld.

Directeurskantoor van Walter Gropius aan het Bauhaus Weimar, met wandtapijt van Else Mögelin (1923), tapijt van Gertrud Arndt (1924) dat lijkt op het Gabbeh 'baksteen' (kheshti) ontwerp.
Afbeelding met dank aan het Bauhaus-Archiv

Traditioneel handwerk en milieuverantwoordelijkheid

De productiemethoden van authentieke Gabbeh tapijten sluiten opmerkelijk goed aan bij de hedendaagse bezorgdheid over het milieu. Volgens Tanavoli's onderzoek omvat de traditionele Gabbeh-productie verschillende milieuvriendelijke praktijken:
  • Wol afkomstig van de eigen schapen van de wevers, vaak met ongeverfde natuurlijke kleuren (grijs, wit, zwart en bruin)
  • Natuurlijke verfprocessen met inheemse plantaardige materialen uit de regio's
  • Handspintechnieken waarvoor geen elektriciteit nodig is
  • Levensduur van het eindproduct: veel antieke Gabbeh-tapijten zijn na tientallen jaren nog steeds in gebruik.

Deze praktijken staan in contrast met de moderne tapijtproductie, waarbij vaak chemische kleurstoffen, synthetische materialen en energie-intensieve productie gebruikt worden. De nomadische oorsprong van Gabbeh betekende ook dat materialen lokaal en duurzaam moesten worden ingekocht - een praktijk die vandaag de dag in veel traditionele weefgemeenschappen nog steeds wordt toegepast.

Leven met Gabbeh in moderne huizen

Vandaag de dag hebben Gabbeh tapijten hun plaats gevonden in diverse interieurstijlen. Door hun rijke textuur en vereenvoudigde kleurenpalet zijn ze de perfecte metgezel voor zowel minimalistische ruimtes als meer eclectische kamers die een aardend element nodig hebben. In tegenstelling tot meer formele Perzische tapijten die soms museaal aanvoelen in hun precisie, brengen Gabbeh tapijten een doorleefde warmte en artistieke spontaniteit in een ruimte.
Bij het stylen van een Gabbeh in je huis moet je het inherente karakter ervan omarmen. Deze tapijten werken prachtig als focuspunten in woonkamers, waar hun tactiele aard uitnodigt tot blote voeten en ongedwongen loungen. Hun typische gedurfde kleuren - donkerrood, diepblauw, zonnig geel, rijk bruin en ongeverfd beige en grijs wol - kunnen ofwel harmoniëren met je bestaande palet of dienen als een inspirerend startpunt voor de hele kamer.
beige gabbeh tapijt op parket, boom- en geitendessin

Je Gabbeh vinden

Als je geïnspireerd bent geraakt om een van deze opmerkelijke textielsoorten in huis te halen, neem dan de tijd om op onderzoek uit te gaan en, indien mogelijk, voorbeelden persoonlijk te bekijken. De tactiele kwaliteit van een Gabbeh - het substantiële gewicht, de veerkracht van de pool, de onregelmatigheden die spreken van de handgemaakte aard - kan alleen volledig worden gewaardeerd door directe ervaring.
Zoek naar stukken die je persoonlijk aanspreken. In tegenstelling tot tapijten waar technische perfectie het doel is, ligt de schoonheid van een Gabbeh deels in de eigenaardigheden. De kleine variaties in kleur, de charmante onregelmatigheden in het patroon, de persoonlijke uitdrukking van de wever - dit zijn allemaal kenmerken van een authentiek stuk.
Voor wie contact zoekt met de rijke traditie van Gabbeh tapijten, Qooch biedt een uitzonderlijke toegangspoort. Qooch werkt rechtstreeks samen met nomadische ambachtslieden die verhalen verweven in elk stuk en fungeert als brug tussen voorouderlijk handwerk en moderne huizen. Exclusief verkrijgbaar via de Rugnosis MarktplaatsDeze tapijten bewaren generaties van weeftraditie, waarbij elk patroon en elke techniek door families van wevers wordt doorgegeven. De naam Qooch zelf - wat nomadische migratie betekent - komt overeen met de geest van deze tapijten en weerspiegelt de bergachtige landschappen die de inspiratie vormen voor de ontwerpen.

Over Parviz Tanavoli

Parviz Tanavoli in zijn studio

Parviz Tanavoli in zijn studio. Afbeelding met dank aan Parviz Tanavoli.

Parviz Tanavoli wordt algemeen beschouwd als de belangrijkste moderne beeldhouwer van Iran en een vooraanstaande autoriteit op het gebied van Perzische tribale kunst. Tanavoli werd in 1937 in Teheran geboren en wijdt zich al tientallen jaren aan het verzamelen, bestuderen en verdedigen van de traditionele volkskunst van Iran, met name textiel en metaalbewerking. Zijn dubbele perspectief als modernistisch kunstenaar en gepassioneerd wetenschapper van traditionele ambachten geeft zijn analyse van de Gabbeh tapijten een unieke diepte en context.
Tanavoli kwam voor het eerst in aanraking met Gabbeh tapijten in 1969 en beschrijft in het boek zijn reis naar de regio's rond Shiraz waar hij rechtstreeks in contact kwam met de wevers van de Lors en Qashqai stammen. Dit veldwerk, gecombineerd met zijn artistieke gevoeligheid, stelde hem in staat om de diepe artistieke verdienste in deze "onder de voet" creaties te herkennen lang voordat ze internationale erkenning kregen.
Naast zijn wetenschappelijke werk is Tanavoli's eigen sculpturale praktijk diepgaand beïnvloed door de abstracte vormen en symbolische taal van de traditionele Perzische kunst, waardoor een fascinerende dialoog is ontstaan tussen hedendaagse beeldende kunst en voorouderlijke ambachtelijke tradities.

Rugnosis is de marktplaats die je rechtstreeks in contact brengt met nomadische ambachtslieden. Geen massaproductie. Alleen tapijten met een ziel, ondersteund door een levenslange echtheidsgarantie.